For om lag 400 millionar år sidan låg Lihesten fleire kilometer lengre aust, i botn av ein dal, høgt oppe i den kaledonske fjellkjeda. Denne fjellkjeda vart danna som følge av kollisjonen mellom det amerikanske ur-kontinentet og det europeiske kontinentet. Den kaledonske fjellkjeda var minst like høg som dagens Himalaya, og dalen som vi kan kalle Lihest-dalen, låg truleg 7-8000 meter over havnivået.
Fjella som låg rundt dalen var ustabile, og steinskred frå dei bratte dalsidene var vanleg – noko vi også kjenner att frå dagens fjellandskap, særleg på Vestlandet. Alt skredmaterialet samla seg etter kvart i botn av Lihest-dalen. I dalbotn kunne ein mest truleg finne både elvar og innsjøar. Elvane slipte steinane slik at dei vart meir avrunda. Desse vart til slutt grava ned av nye ras som gjekk gjennom same «slipeprosess».